Punktualnie o 8.00 rano (czasu indyjskiego) odsłonięto mahasamadhi Bhagawana Śri Sathya Sai Baby ofiarowując mahamangalarati. Grobowiec, jeśli można go tak nazwać, wyglądał przepięknie, ponieważ cała konstrukcja, łącznie z filarami po obu stronach, była koloru białego.

Następnie studenci przedstawili program Guru Wandana (pozdrowienia dla guru) - zbiór melodyjnych pieśni i wersetów przeplatanych opisami wspaniałych zdarzeń, doświadczeń i kontaktów, jakie studenci przeżyli z Bhagawanem. Intonując mantrę Sai Gajatri złożyli hołd lotosowym stopom sadguru Bhagawana Śri Sathya Sai Baby z okazji pomyślnego wydarzenia, święta Guru Purnima. Twamewa matha cza pita twamewa, twamewa bandhu czha sakha twamewa, twamewa widja drawinam twamewa, twamewa sarwam mam dewa dewa - Panie, tylko Ty jesteś moim ojcem i moją matką, moim przyjacielem i najbliższym krewnym, moją mądrością i moim skarbem. Jesteś moim wszystkim.

Jeden z nich opisał niezwykłe zdarzenie, które miało miejsce podczas rozdawania prasadamu. Dziecko znajdujące się na końcu sali nie mogło go otrzymać, a wtedy sam miłosierny Pan przeszedł przez całą salę do dziecka i dał mu prasadam. Świat może o nas zapomnieć, lecz Pan nigdy o nas nie zapomni - takie było przesłanie tej historii, które warto podkreślić. Kolejny epizod nawiązywał do dawnych czasów, gdy gospodarz czekał na Bhagawana z poczęstunkiem, lecz on przez długi czas nie przychodził. Gdy gospodarz wyruszył na poszukiwania Bhagawana, odnalazł go ustawiającego obuwie ludzi, którzy przyszli na poczęstunek. To wydarzenie bardzo mocno przypomina Dni Dwaparajugi. W tym momencie zaśpiewano pieśń napisaną przez Bhagawana: Satja dharmamu śanti premalato, ni nitja dżiwamu jatra saginczu - udaj się w podróż życia ze swoimi towarzyszami: prawdą, prawością, spokojem i miłością.

Opowiadano wiele historii. Zdarzenie z matką i dzieckiem, które miało miejsce podczas Narajana Sewy, jest równie wzruszające. Pewnego razu w czasie Narajana Sewy Bhagawan zauważył kobietę siedzącą ze swoim dzieckiem. Powiedział studentowi, który podawał słodki ryż i ryż z tamaryndem, że niemowlę nie będzie mogło go zjeść, więc student pobiegł, aby zdobyć mleko. Mleko, które przyniósł, było świeże i gorące. Bhagawan zapytał go, jak niemowlę może napić się gorącego mleka. Wziął szklankę do ręki, schłodził je i dał dziecku.

Bohaterem kolejnej historii był uczeń, który chorował na astmę i z trudem łapał powietrze. Walczył o każdy oddech. Krzyczał przed zdjęciem Bhagawana i wyrażał swoje cierpienie. Pewnego razu Bhagawan zawołał go na interview, gdzie uczeń zobaczył, że ciężko oddycha, a jego twarz zrobiła się sina. Bhagawan powiedział wówczas, że uwolnił go od cierpienia z dziesięciu wcieleń.

Kolejna historia była budująca. Bhagawan poszedł do Śanti Wedika [pawilonu], aby zobaczyć uczniów wykonujących poranne ćwiczenia. Następnie wyjaśnił im, pokazując swoją rękę, że muszą być silni i dobrze zbudowani. Jeden z nich zastanawiał się, jak to możliwe, że Bhagawan, który wygląda na wątłego, może mówić o mięśniach i sile! Właśnie wtedy Bhagawan podszedł do chłopca, uśmiechnął się żartobliwie i poprosił go, aby spróbował się z nim posiłować. Chłopiec ucieszył się, że może mocować się z Bhagawanem. Najpierw złapał lekko jego rękę, nie wykorzystując całej swojej siły, lecz później użył całej energii, a dodatkowo jeszcze trzech chłopców próbowało swoich sił z Bhagawanem. Jednak wszelkie starania okazały się daremne. Chłopiec powiedział Bhagawanowi, że ma tyle siły, ponieważ jest Bogiem. Bhagawan zaśmiał się i rzekł: "Myślisz, że wykorzystywałbym swoją boską moc w ręce siłując się z tobą?". Ty również możesz posiąść taką siłę, jeśli osiągniesz czystość myśli, słów i czynów.

Zabrzmiała pieśń Ma oh Ma, Ma Sai Ma. Następna relacja wskazuje na dbałość i troskę Bhagawana o wielbicieli. Pewien uczeń widział, że Bhagawan obciął sobie paznokcie najkrócej jak tylko można, aż poleciała z nich krew. Gdy zapytał go, dlaczego to zrobił, Swami oznajmił mu, że wielbiciele dotykają jego stóp podczas darszanu i istnieje prawdopodobieństwo, że mogą się skaleczyć. Dlatego obcinam sobie paznokcie tak krótko.

Troska i miłość Bhagawana skierowane do najmłodszych ze szkoły podstawowej także musiały zostać zauważone, aby można je było opisać. Pewnego razu Bhagawan rozdawał lody uczniom szkoły podstawowej. Nagle zapytał ich: "Czy znacie atrybuty Boga?". Jeden chłopiec szybko odparł, że Bóg jest wszechwiedzący, wszechmogący i wszechobecny. Wtedy Bhagawan powiedział: "Bóg jest zimny, słodki i delikatny jak lód". Innym razem w audytorium Purnaczandra rozdawał przedmioty codziennego użytku, takie jak pasta do zębów i dezodoranty. Niektórzy uczniowie otrzymali pastę, a inni kosmetyki. Następnie w obecności Bhagawana zaczęli dyskutować o tym, co dostali, a czego nie. Wtedy wszedł na podium i zapytał ich: "Kto mnie pragnie?". Uczniowie nie potrafili dokładnie odpowiedzieć na to pytanie. Przesłanie zawarte w tych słowach głosiło, że nie możesz porównywać darów, które otrzymałeś od Boga. Proś o Swamiego, a otrzymasz wszystko.

Zwykle czekamy na Swamiego, aż przybędzie do sali. Uświadommy sobie, że on zawsze tutaj na nas czeka. Podsumowując, student powiedział, że w tym dniu Guru Purnima musimy być świadomi, że Bóg jest zawsze z nami. Nigdzie nie odszedł. Wystąpienie studentów zakończyło się pieśnią w języku telugu, a prof. Anil Kumar pochwalił ich za przedstawienie.

Po programie muzycznym do zgromadzonych osób przemówił Śri Leonardo Gutter z Argentyny, psycholog, wzięty biznesmen i członek Rady Prasanthi. Spotkało go wyróżnienie w postaci zajmowania stanowiska pierwszego przewodniczącego Organizacji Sathya Sai w Ameryce Łacińskiej. Oddając cześć lotosowym stopom Bhagawana, Śri Gutter opowiedział o doświadczeniu ze swojego pierwszego pobytu w Prasanthi Nilayam. Gdy tu przyjechał, Bhagawan odwiedzał właśnie Czennai. Czekało tam na niego 50 tysięcy ludzi. Odczuł wewnętrzne pragnienie - i Bhagawan wrócił. Serce było tego świadome wcześniej. Śri Gutter wyraźnie podkreślił słowa Swamiego, że przyjście na świat w ludzkiej postaci nie zdarza się często, a narodziny w czasach, gdy awatar zstąpił na ziemię, mają miejsce jeszcze rzadziej. Szczęściem jest nie tylko poznać Boga, lecz także zostać przez Niego wybranym. Śri Gutter powiedział zgromadzonym: "Niektórzy z nas przebyli tysiące kilometrów, żeby tu dotrzeć. Pragnę wam powiedzieć, że nawet mieszkańcy Prasanthi Nilayam musieli odradzać się wiele razy, aby znaleźć się w tym miejscu na stałe. Musimy wzmóc naszą sadhanę, lecz nie przez zwiększenie ilości godzin spędzanych na śpiewaniu bhadżanów, tylko przez włożenie okularów Sai. Gdy ubierzemy te okulary, nie będziemy nikogo krytykować. Aby zostać wielbicielem, musimy zasłużyć na jego miłość". Śri Gutter oświadczył, że przemierzył całą Amerykę Łacińską. Żyje tam bardzo dużo ludzi, którzy znają Swamiego. Wiele lat temu, gdy Organizacja Sathya Sai dopiero rozpoczynała swoją działalność w Brazylii, spotkał tam pewnego człowieka. Kiedy przyjechał do Prasanthi Nilayam, ten człowiek podzielił się z nim swoimi doświadczeniami. W Prasanthi Nilayam widział wszędzie anioły. Gdy ujrzał Swamiego nie uświadamiał sobie nic innego oprócz miłości. Wykorzystując fizyczny wzrok nie możemy zmierzyć energii, która znajduje się tutaj, w aszramie. Zwrócił się z apelem do wielbicieli: "Nigdy nie przestańcie tu przyjeżdżać. Nic się tutaj nie zmieniło. Musimy przebyć drogę od postaci fizycznej do bezforemnej. On żyje, jest wieczny. Nigdzie nie odszedł". Swami mówi: "Jeśli skierujesz się w moją stronę, ja pójdę w twoim kierunku". Śri Gutter zdecydowanie stwierdził, że od czasu swojej pierwszej wizyty w tym miejscu, był w pełni przekonany, że Bhagawan jest purna awatarem.

Przypomnianł moment powołania przez Bhagawana Rady Prasanthi, kiedy to wezwał jej członków do swojej siedziby. Wówczas oznajmił: "Macie szczęście poznać Jego przesłanie. Musicie się nim dzielić ze wszystkimi". Powinniśmy zrobić wszystko, aby szerzyć jego przesłanie. Teraz jest nasz czas. Musimy wykorzystać każdą chwilę naszego życia, musimy stać się latarnią jego miłości. Śri Leonardo Gutter zakończył swoją prelekcję wyrażając wdzięczność dla Bhagawana za wszystko, co od niego otrzymał. On jest naszym ojcem, naszą matką, naszym najbliższym przyjacielem. Jest dla nas wszystkim.

Ostatnim prelegentem na porannym spotkaniu był Śri Nimisz Pandja, przewodniczący Organizacji Sathya Sai z Mumbaju. Śri Pandja mówił, że Bhagawan pragnął, abyśmy uświadomili sobie, że nie tylko on jest Bogiem, ale my także Nim jesteśmy. Człowiek szuka Boga w różnych miejscach, takich jak gurudwary, świątynie, kościoły i meczety. Ale On mieszka w naszych sercach. Śri Pandja zauważył, że to nie my odsłoniliśmy mahasamadhi, lecz Bhagawan odsłonił znajdującą się w nas niewiedzę. To mahasamadhi jest wyjątkowe. Podnosi nas na duchu z każdą chwilą. W awatarze z Śirdi, Śirdi Babie, tlił się dhuni [święty ogień], natomiast w tym awatarze nie ma dhuni. Dzięki oddaniu człowieka będzie żył przez wieki. Bhagawan powiedział, że jego słowa mają moc jego obecności. W umysłach wielu ludzi pojawiły się wątpliwości co do tego, czy Bhagawan odszedł. Śri Pandja stwierdził: "Jak mógł od nas odejść? Zawsze jest z nami". Bhagawan miał określony plan. Postanowił odejść. To było wielkie odejście. Usiadł na tylnym siedzeniu. Teraz my musimy prowadzić. Śri Pandja poinformował zgromadzonych, że padło wiele pytań dotyczących spuścizny Sathya Sai. Jego dziedzictwo stanowią szpitale, uniwersytet i aszram. Tylko Bóg może zbudować takie szpitale dla ludzkości.One są przesłaniem miłości Bhagawana. To Bóg założył te szpitale i to On będzie nimi kierował. "Czasami zazdroszczę studentom, ponieważ nie jestem już na tyle młody, aby wstąpić na uniwersytet. To właśnie jego absolwenci szerzą promienny blask nauk Bhagawana na świecie" - stwierdził Śri Pandja. Jeśli pragniesz doświadczyć miłości, jest to odpowiednie miejsce. Podczas przedstawień teatralnych Bhagawan obdarzał dzieci życzliwym spojrzeniem i dodawał im otuchy. Natchnął wiele milionów ludzi do wypełniania służby w Organizacji Śri Sathya Sai. Tylko Bóg może wykonać tak ogromne zadanie. Nikt nie mógł zrealizować tego, co potrafił uczynić awatar Sathya Sai. Bhagawan dał każdemu odczuć, że przyszedł tylko do niego. Jest to osobiste doświadczenie, które każdy miał z Bhagawanem. Żaden człowiek nie może wstrząsnąć fundamentami Organizacji Śri Sathya Sai, spuścizną miłości. Wyrzeknij się wszystkiego na rzecz jego miłości. Boskie dziedzictwo miłości będzie stale obecne w każdym człowieku. Dzięki nauczaniu Educare Sathya Sai przejawy miłości będą żyły wiecznie. Śri Pandja ogłosił: "On będzie mówił z naszego wnętrza, nigdy nas nie opuści". Bhagawan przywiódł nas do siebie. Teraz przyszedł czas na rozmyślanie o jego boskości. Przybywajcie do Prasanthi Nilayam. Ostatecznie będziemy musieli się w nim zatopić. "Za każdym razem, kiedy spojrzycie w lustro, pomyślcie z całą pewnością, że jesteście Bogiem" - powiedział Śri Pandja. 24 lipca 1965 roku Bhagawan dał następującą guru-dakszinę (ofiarę): "Ofiarujcie mi swój pozbawiony egoizmu i niezachwiany umysł. Wówczas przyjdę i udzielę wam darszanu".

Po przemówieniu Śri Nimisza Pandji studenci zaśpiewali kilka bhadżanów. Wydano komunikat, że począwszy od dnia Guru Purnima Radio Sai rozpoczyna emisję nowego programu w języku telugu. Można go słuchać na falach Radio Sai Telugu. Od dzisiaj Radio Sai Telugu to kanał nadający 24 godziny na dobę. Radio Sai można także odbierać przez telefon komórkowy. Stacja będzie transmitowała uroczystości odbywające się w mandirze. O 10.25 (czasu indyjskiego) ofiarowano arati.

Darszan mahasamadhi rozpoczął się zaraz po zakończeniu programu i trwał przez cały dzień. Gdy ludzie otrzymywali darszan, studenci śpiewali pieśni i przywołali kilka wydarzeń. Wcześniej nieustannie intonowano mantrę Sai Gajatri.

źródło: http://sssbpt.org/Pages/Prasanthi_Nilayam/unveilingofmahasamadhi15072011.html
Tłum.: Dawid Kozioł