Dwa tysiące lat temu ta sama miłość, która inkarnowała jako Sathya Sai, narodziła się w Judei jako Jezus z Nazaretu, aby uczyć ludzi zasad miłości i poświęcenia. Z miłości do ludzi Jezus dobrowolnie i bezinteresownie poświęcił własne życie, nie okazując niechęci wobec tych, którzy go dręczyli i zabili. Modlił się do Boga, swego Ojca, aby im przebaczył, bo nie wiedzą, co czynią. Dzięki promieniejącej miłości, jaką obdarzał wszystkich ludzi, nawet tych, którzy go ukrzyżowali, Jezus stał się jednym z największych ucieleśnień miłości, jakie w ogóle chodziły po ziemi.

Wielkanoc to czas, gdy Jezus poniósł najwyższą ofiarę, poświęcając własne życie, aby ci, którzy w niego wierzą, uwolnili się od swoich grzechów i karmy. Wielkanoc upamiętnia tę pełną miłości ofiarę, jaką Jezus poniósł dla całej ludzkości przez ukrzyżowanie i śmierć. W Wielkanoc świętujemy zwycięstwo miłości nad śmiercią - zmartwychwstanie Jezusa. Jest to czas okazywania wdzięczności za łaskę, jaką wszyscy otrzymaliśmy w darze i zastanowienia się nad tym, jak praktykujemy nauki Jezusa w naszym życiu.

Ostatnia Wieczerza

W swoich dyskursach Sathya Sai Baba pięknie opisał historię Jezusa i prawdziwe znaczenie Świąt Wielkanocnych. Opowieść zaczyna się w noc poprzedzającą jego pojmanie i ukrzyżowanie. Jezus spożył ostatnią wieczerzę z uczniami. Podzielił się z nimi chlebem i winem, powiedział im, że chleb symbolizuje jego ciało, a wino - jego krew, "która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów" (Mt 26:28). Sathya Sai Baba mówi nam, że duchowe znaczenie chleba i wina jest takie, że wszystkie istoty posiadające ciało i krew należy traktować tak jak Jezusa, bez dzielenia i rozróżniania na przyjaciół i wrogów. W tamtym czasie chleb i wino były powszechnymi produktami, których wszyscy potrzebowali do życia. Zatem chleb utrzymywał każde ciało, a każdą kroplę krwi płynącą w żyłach każdej żywej istoty postrzegano jako krew Jezusa. W istocie przesłanie było takie, że każdy człowiek jest Bogiem i że trzeba go czcić jak Boga.

Wydarzenia związane z Wielkanocą

Sathya Sai Baba opisał też wydarzenia, które doprowadziły do ukrzyżowania Jezusa. Słowa Baby wyraźnie ukazują niesamowitą odwagę, bezinteresowną miłość, poświęcenie, wyrozumiałość i szlachetność, czego Jezus dowiódł przez swoją mękę.

Baba mówi nam, że kapłani w świątyni uważali, że nauki proroków żydowskich obowiązują przez cały czas i że nauczanie Jezusa jest błędne. Jednak Jezus twierdził, że prawdziwą istotę judaizmu przesłoniły odprawiane przez wieki obrzędy i interpretacja uczonych. Jezus uczył zarówno duchowości jak i moralności, aby wskazać drogę do Boga. Odkrył, że łaska boska stała się przedmiotem handlu w świątyni, dlatego potępił kapłanów, którzy tolerowali te praktyki i do nich zachęcali. Takie postępowanie ściągnęło na niego gniew kapłanów, którzy namówili Judasza, ucznia Jezusa, aby go wydał za 30 srebrników.

Następnie kapłani powiedzieli rzymskim władcom Judei, że Jezus chce ogłosić się królem i dlatego jest winny zdrady. Ich nalegania spowodowały, że Piłat, namiestnik rzymski, kazał go ukrzyżować. Gdy Jezus umierał na krzyżu, usłyszał głos Ojca, który mówił: "Wszystko, co żyje, jest jednym, mój drogi Synu. Bądź jednaki dla wszystkich". Prosił Ojca, aby wybaczył tym, którzy go ukrzyżowali, ponieważ nie wiedzieli, co czynią. Jezus wiedział, że wszystko dzieje się zgodnie z wolą Boga, więc nawet wtedy, gdy cierpiał na krzyżu, nie okazywał niechęci wobec tych, którzy go ukrzyżowali. Jezus poświęcił się dla dobra ludzkości.

W ten sposób Sathya Sai Baba pokazał nam, że prawdziwe znaczenie Świąt Wielkanocnych to miłość, bezinteresowność i poświęcenie Jezusa. Gdy umierał, jego jedyną myślą było dobro innych, nawet tych, którzy go skrzywdzili. Jego bezinteresowna miłość i poświęcenie, jego hart ducha i wyrozumiałość jest dzisiaj wzorem dla nas wszystkich.

Sathya Sai Baba mówi o Jezusie

Sathya Sai Baba wielokrotnie z wielką miłością mówił o Jezusie: