Wizja Międzynarodowej Organizacji Sathya Sai (MOSS) ma pomóc ludziom urzeczywistnić jedność między Bogiem, przyrodą i człowiekiem. MOSS zachęca społeczeństwo do uświadomienia sobie wzajemnej więzi i współzależności z przyrodą, a także do życia w harmonii z przyrodą dzięki oszczędnemu korzystaniu z jej zasobów z szacunkiem i wdzięcznością.

Sathya Sai Baba powiedział, że świat traci równowagę ekologiczną, ponieważ powodowani egoizmem ludzie okradają matkę ziemię z jej zasobów. Nadmierne pragnienia i chciwość ludzi - negatywne cechy, przed którymi ostrzegają główne religie i lokalne tradycje duchowe - mają zły wpływ na przyrodę, a w konsekwencji na wszystkie społeczności na całym świecie.

Działania, jakie należy podjąć, stanowią wyzwanie, ale są oczywiste. Można je ogólnie sklasyfikować według dwóch kategorii: edukacji, aby zwiększyć naszą świadomość, i wiedzy o przyrodzie jako przejawieniu woli Boga oraz stosowania strategii w celu umocnienia naszej więzi z matką ziemią.

Konkretne działania obejmują ograniczanie nierozważnego czerpania z zasobów naturalnych, zwracanie uwagi na pilną potrzebę większego zalesiania, korzystanie z bezpiecznych dla środowiska i odnawialnych źródeł energii, ograniczanie emisji substancji zanieczyszczających powietrze, ziemię i wodę, recykling odpadów, ochronę ważnych siedlisk dzikich zwierząt oraz zachowanie bioróżnorodności planety.

Społeczeństwo musi znacznie szybciej dążyć do zrównoważonego rozwoju ekologicznego dla pokoju i pomyślności świata, dla zdrowia i dobrych warunków do życia. Najważniejsze jest przejście od społeczeństwa skoncentrowanego na rozwoju materialnym i gospodarczym do społeczeństwa bardziej holistycznego, które wprowadza w życie etyczne i duchowe wartości w procesie decyzyjnym.

Wymaga to zrozumienia, że nie jesteśmy oddzieleni od przyrody, że w rzeczywistości jesteśmy jej częścią, że w pełni nas podtrzymuje. Musimy mieć większą samoświadomość, świadomość naszej roli w świecie i naszej zdolności doświadczania Boga w przyrodzie.

Przyroda wibruje z boską świadomością

Wszystkie główne religie świata upowszechniają przesłanie, że przyroda głosi wolę Boga i że ziemia jest darem Boga. Dla przykładu w Biblii jest powiedziane: "Niech imię Pana wychwalają, On bowiem nakazał i zostały stworzone" (Ps 148:5). Koran mówi: "On jest Tym, który daje początek stworzeniu" (30:27). Natomiast Wedy głoszą: "Jestem jeden, niech stanę się wielością".

Sathya Sai Baba, czcigodny nauczyciel duchowy milionów ludzi, mówił o świętej więzi między Bogiem, przyrodą i człowiekiem. Bhagawan oznajmił: "Przyroda jest skutkiem, a Bóg jest przyczyną. Musisz rozpoznać obecność boskości w całym kosmosie". Później dodał, że "przyroda jest szatą Boga" i że "człowiek musi oddawać cześć Bogu, aby Go urzeczywistnić dzięki przyrodzie". Przyroda jest dowodem na istnienie Boga.

Ponadto mistrzowie i przywódcy duchowi wywodzący się z najważniejszych tradycji religijnych - buddyzmu, chrześcijaństwa, hinduizmu, islamu, judaizmu, zoroastrianizmu i z rdzennych kultur - głoszą, że przeznaczeniem ludzi jest żyć w harmonii z przyrodą i dbać o matkę ziemię. Wszyscy mają świadomość, że odeszliśmy od tego ideału, a w konsekwencji wywołujemy kryzys środowiska naturalnego, który może stać się nieodwracalny.

W rzeczywistości większość wyznań religijnych głosi, że ludzie są najbliżej Boga w przyrodzie i jako tacy pełnimy wyjątkową rolę strażników piękna i bogactwa ziemi, a naszym obowiązkiem jest zapewnienie jej pomyślności.

Dzięki tradycyjnym kulturom i wierzeniom poznajemy ustanowioną dawno temu świętą więź ludzi z przyrodą. Jednak przez ostatnie stulecia postęp naukowy i techniczny spowodował, że oddaliliśmy się od tej bliskiej duchowej więzi. Wielu z nas tak daleko odeszło od przyrody, że jesteśmy nieświadomi postępującej degradacji naszej ziemi, naszych rzek, oceanów i naszej atmosfery, dopóki nie ma to na nas bezpośredniego wpływu.

Kryzys ekologiczny

Od początku XIX wieku, a szczególnie w latach 60. XX wieku, naukowcy, ekolodzy i inni, zaczęli zwracać uwagę na pogarszający się stan środowiska naturalnego na całym świecie. Ludzie przekroczyli wiele granic lub ograniczeń, wyrządzając nieodwracalną szkodę przyrodzie m.in.: utratę gatunków, trwałe zanieczyszczenie atmosfery, zasobów wodnych i gruntowych oraz zwiększenie poziomu emisji gazów cieplarnianych do atmosfery, co powoduje zmiany klimatu.

Pomimo różnych proponowanych lub stosowanych rozwiązań, siły gospodarcze, chciwość, polityka i interesowność cały czas stanowią ogromne wyzwanie. Narody i jednostki nie zgadzają się w kwestii wezwań do niezwłocznego ograniczania emisji gazów cieplarnianych i zaprzestania niewłaściwego wykorzystywania zasobów naturalnych. Zbyt wiele osób wychodzi z błędnego przekonania, że wzrost produkcji i konsumpcji będzie sprzyjał osobistemu i narodowemu dobrobytowi, prowadząc do pokoju i pomyślności. Niestety, w gruncie rzeczy wiele narodów i społeczności traktuje przyrodę jak narzędzie eksploatacji i przyjemności.

Chociaż prawie wszystkie państwa przyjęły międzynarodowe przepisy i normy, aby chronić i ratować atmosferę, wodę i glebę, to zakres i sukces tych działań zależy między innymi od wprowadzania ich na poziomie indywidualnym, a także od decyzji politycznych.

Rozwiązania duchowe

Dla miliardów ludzi wierzących na całym świecie życie w harmonii z przyrodą oraz okazywanie jej wdzięczności i współczucia, to przede wszystkim sprawa duchowa, która dotyczy istoty własnych przekonań i świętości przyrody. Kryzys ekologiczny pojawił się na naszej planecie, w naszym jedynym domu, bo ludzie zapomnieli o bliskiej więzi między Bogiem, przyrodą i człowiekiem.

Skoro rozwinęliśmy naukę i technikę po to, by zakłócać naturalne cykle planety, a ekosystemy z naszego powodu poniosły nieodwracalną stratę, to jak możemy opracować sposoby, aby ograniczyć do minimum nasze negatywne działania i żyć w harmonii z przyrodą? Wymaga to jednak zasadniczej zmiany priorytetów, wartości i zachowania całego społeczeństwa.

W gruncie rzeczy jako ludzie mamy niezwykłą zdolność urzeczywistnienia piękna, dobra i harmonii w przyrodzie oraz praktykowania miłości, współczucia i troski nie tylko wobec innych ludzi, lecz także wobec wszystkich istot i całej przyrody. Jest to nasz obowiązek i właściwa rola na ziemi.

Sathya Sai Baba stwierdził, że zanieczyszczenie zewnętrzne jest odbiciem zanieczyszczenia wewnętrznego, które zatruło nasze serca i umysły. Dlatego zmiana każdej osoby musi zacząć się od wewnątrz. Impuls do zmiany indywidualnej będzie wzrastał, gdy rozpoznamy wszechobecność Boga w przyrodzie. Jeśli na nowo odkryjemy naszą tożsamość duchową i więź z Bogiem w przyrodzie, wówczas zostanie przywrócona równowaga ekologiczna.

Naszym obowiązkiem jako jednostek jest zmiana naszego sposobu myślenia i zachowania, a tym samym zmiana zachowania ludzi interesu i władzy, abyśmy mogli okazywać miłość i współczucie ziemi.

Sathya Sai Baba udzielił nam wskazówek odnośnie do budującego zachowania, które wymaga praktykowania pięciu wartości ludzkich - prawdy, prawego postępowania, pokoju, miłości i niekrzywdzenia - oraz wprowadzania ograniczania pragnień. Powiedział, że bezinteresowna służba to przejaw miłości w działaniu i że jeśli tę bezinteresowność skieruje się na przyrodę, to ona ponownie poprowadzi nas do domu - do Boga. Bhagawan także ostrzegł nas, że nieodpowiedzialne zachowanie względem środowiska spowoduje większą szkodę i zniszczenie życia na ziemi, co widać w ostatnich czasach.

"Kochaj wszystkich, wszystkim służ" i "Zawsze pomagaj, nigdy nie krzywdź" to dwa zalecenia z nauk Sathya Sai Baby, które odnoszą się do tego, jak traktujemy się wzajemnie i jak obchodzimy się z przyrodą.

Pięć wartości ludzkich

Pięć wartości ludzkich - prawda, właściwe postępowanie, pokój, miłość i niekrzywdzenie - to wartości uniwersalne; są wspólne dla wszystkich tradycji religijnych i duchowych oraz stanowią podstawę norm moralnych w świeckich społeczeństwach, zarówno dawnych jak i współczesnych. Wartości ludzkie dotyczą całego stworzenia. Tworzą przejrzystą, pełną i praktyczną strukturę, abyśmy mogli kierować naszym postępowaniem.

Pięć wartości ludzkich obejmuje całościowe rozumienie charakteru i możliwości człowieka. Sathya Sai Baba uczył, że wartości ludzkie są ukryte w sercu każdego człowieka i że należy je przejawiać nie tylko w naszym domu, miejscu oddawania czci i w miejscu pracy, lecz także w naszym systemie edukacji.

Pięć wartości ludzkich ma dwa różne wymiary: wymiar zewnętrzny angażowania się w świat przedmiotów, istot żywych i w przyrodę oraz wymiar wewnętrzny wzmacniania połączenia z wewnętrzną jaźnią. Są one całkowicie powiązane, ponieważ wartości ludzkie mają wpływ na oba wymiary jednocześnie. Tak więc ziemskie działania wypełnione wartościami ludzkimi przyjmują wymiar duchowy.

Nasze zmysły i umysł, niekontrolowane przez praktykowanie pięciu wartości ludzkich, mocno przyciąga świat materialny. Wywołuje to silne przywiązania oraz pragnienia przedmiotów materialnych i przyjemności, które wypaczają nasze myślenie i zanieczyszczają nasze serce. W konsekwencji ludzie angażują się w działania mające niekorzystny wpływ na przyrodę, wyrządzając ogromne szkody środowisku i społeczeństwu na skalę światową.

Sathya Sai Baba powiedział, że człowiek może osiągnąć równowagę w wykorzystywaniu pięciu żywiołów w przyrodzie - przestrzeni, powietrza, ognia, wody i ziemi - dzięki praktykowaniu pięciu wartości ludzkich i że życie ludzkie znajdzie spełnienie tylko wtedy, gdy zostanie zachowana równowaga ekologiczna.

Poszukiwanie prawdy prowadzi nas do badania pochodzenia, funkcji i cech przyrody, co z kolei kieruje nas do Boga. Prawda, która obejmuje rozróżnianie, prowadzi nas do tego, że chcemy wiedzieć, jak nasze działania szkodzą środowisku i nam samym i jak stosować tę wiedzę w praktyce.

Właściwe postępowanie, które obejmuje uczciwość i determinację, daje nam impuls do życia w harmonii z prawami naturalnymi i duchowymi, motywuje nas do zmiany naszych złych nawyków i do konsumpcji z umiarem w połączeniu z mądrością, rozróżnianiem i pokorą.

Niekrzywdzenie, które obejmuje niewyrządzanie krzywdy innym, nie dopuszcza przemocy wobec ziemi oraz jej flory i fauny. Niekrzywdzenie uczy nas, aby nie zanieczyszczać środowiska ani nie korzystać z niego nierozważnie, nie dbając o negatywne skutki. Niekrzywdzenie wzmacnia nasz szacunek do przyrody i do królestwa zwierząt i roślin.

Pokój obejmuje samoakceptację, samodyscyplinę i szacunek dla samego siebie, pokój wewnętrzny, pokorę i zrozumienie. Pielęgnujemy pokój wewnętrzny, zachowując ciszę na łonie przyrody i doświadczając wielkiego pokoju, jaki tam się znajduje.

Miłość do całego stworzenia, mianowicie do roślin, zwierząt i ludzi, to cecha osoby duchowej. Miłość, która obejmuje bezinteresowność, troskę i współczucie, rozbudza większą świadomość naszej jaźni, naszego środowiska i żywiołów w przyrodzie. Spędzając czas na łonie przyrody, uświadamiamy sobie, że całe nasze życie wypełnia boska miłość, która łączy nas w ten sposób, że krzywda wyrządzona przyrodzie oznacza także krzywdę wyrządzoną nam.

Ograniczanie pragnień

Ograniczanie pragnień zmniejsza naszą chciwość, egoizm oraz pragnienia przedmiotów materialnych i przyjemności. Praktykowanie ograniczania pragnień chroni środowisko, zapobiegając nadmiernemu korzystaniu z jej zasobów. Chodzi o to, aby żyć świadomie i skromnie, a w ramach codziennej praktyki duchowej jeść tylko tyle, ile trzeba, a nie tyle, ile się chce.

Praktykowanie ograniczania pragnień jest naturalną konsekwencją praktykowania wartości ludzkich w codziennym życiu i niemarnowania czasu, pieniędzy, jedzenia, wody i energii, lecz przekazywania tych zasobów dla dobra ludzi i przyrody. Istotne jest panowanie nad zmysłami i kontrolowanie pragnień.

Wybierając życie zgodne z zasadą ograniczania pragnień, żyjemy w większej harmonii z przyrodą i chodzimy bardziej delikatnie po ziemi. Praktykowanie ograniczania pragnień ostatecznie prowadzi do wewnętrznego pokoju.

Więź i współzależność z przyrodą

Ochrona przyrody i właściwe wykorzystanie jej zasobów to nie tylko kwestia przeżycia, to kwestia naszej więzi z Bogiem we wszystkich niezliczonych formach w przyrodzie. Jak na poziomie duchowym możemy kochać Boga i boskie przejawienia w przyrodzie, a mimo to kontynuować nasze zgubne działania? Prawda jest taka, że nie możemy wciąż źle traktować planety, a jednocześnie starać się zdobyć boską łaskę, ponieważ Bóg i przyroda są jednym, tak samo jak my.

Międzynarodowa Organizacja Sathya Sai

Głównym celem Międzynarodowej Organizacji Sathya Sai (MOSS) jest pomoc człowiekowi w uświadomieniu sobie obecnej w nim boskości. Nasze życie duchowe musi być skoncentrowanym wysiłkiem, abyśmy mogli oczyścić umysł i serce, bo gdy uda się to osiągnąć, ujawni się prawda o boskości człowieka. Przedsięwzięcia MOSS zmierzają do pielęgnowania tej czystości przez działania w sferze duchowej, edukację opartą na wartościach i przez bezinteresowną służbę. Nie są to oddzielne, różne drogi, lecz połączone praktyki duchowe ułatwiające widzenie jedności w różnorodności oraz zjednoczenie Boga, przyrody i człowieka.

Ochrona przyrody, również znana jako "Troska o środowisko" (projekt Enviro Care), wspiera nasz rozwój duchowy. Celem działań i inicjatyw MOSS podejmowanych na rzecz ochrony środowiska, jest umożliwienie wszystkim uczestnikom doświadczania Boga przez kontakt z przyrodą i przez szacunek dla niej. Ostatecznie miłość jest źródłem, gdyż jest to najwyższy przejaw naszej boskiej jaźni.