Jeśli uczucie, stojące za danym czynem jest dobre, czyn ten będzie owocny;
jeśli uczucie jest skażone, rezultat czynu będzie negatywny.
Słoń nie traci swojej siły ani dostojności tylko dlatego, że szczekają na niego psy.
Podobnie szlachetne dusze nie są w najmniejszym stopniu dotknięte,
kiedy podli ludzie krytykują ich i ośmieszają.
Źródłem reputacji jest prawda
Studenci!
Zazdrość i ego dominują dziś bez jakichkolwiek ograniczeń na całym
świecie. Jeśli jakiś student dostanie najwyższą ocenę, inni studenci
stają się zazdrośni. Podobnie, jeśli ktoś jest zdrowy i szczęśliwy, inni
zazdroszczą mu. Biedak zazdrości bogatemu. Tak samo jest u zwierząt.
Żurawie śmieją się z łabędzi. Melodyjny śpiew ptaków kaku jest dla wron
kakofonią. Ludzie tego świata są jak wrony. Dlatego ci, co idą drogą
prawdy, nie powinni przejmować się tym, co mówią inni. Powinni dokładać
starań, aby prowadzić prawe życie.
Nie złość się, gdy cię krytykują
Nie przejmując się szczekaniem psów, słoń dostojnie idzie przed siebie.
Gdzież psom do słonia! Nie ma żadnego porównania pomiędzy nimi. Podobnie
kukułka śpiewa melodyjnie, nie przejmując się krakaniem wron. Czy
przestaje kukać jedynie dlatego, że wrony na nią kraczą? Nie. Ludzie
mogą zazdrościć ci twojej dobroci, rozwoju, dobrobytu i wewnętrznej
czystości. Jednak ty powinieneś zachowywać czyste serce, nie zważając na
nich. Nie powinieneś być przygnębiony czy zatroskany z powodu ich
negatywnych uczuć czy krytycyzmu.
Jeśli uczucie stojące za czynem jest dobre, czyn ten musi być owocny.
Dlatego powinniście czynić wysiłki, aby mieć czyste uczucia; nie możecie
zmieniać ich pod wpływem innych ludzi. Jad bhawam tad bhawati - jakie
uczucia, taki rezultat. Owoce twego działania zależą od natury tego
działania. Boga interesują twoje uczucia, a nie to, co pokazujesz na
zewnątrz. Ale ludzie widzą tylko twoje zewnętrzne czyny i mogą drwić z
ciebie. Bóg jest bhawa prija (kocha tylko czyste uczucia). Jest
zadowolony z ciebie, jeśli twoje uczucia są czyste. Musisz utrzymywać je
w czystości, aby uświadomić sobie boskość, która obejmuje wszystko.
Wszystkie twoje czyny zależą od twych uczuć. Są one odbiciem twojej
wewnętrznej istoty. Wszystko, co widzisz w świecie zewnętrznym jest
tylko reakcją, odbiciem i oddźwiękiem. Dlatego musisz właściwie używać
swojego ciała, czasu i energii, aby oczyścić swe uczucia.
Porzuć doczesne uczucia i rozwijaj uczucia boskie
Ludzie podejmują dziś różnego rodzaju sadhanę (praktyki duchowe). Co to
jest sadhana? Czy jest to prowadzenie dżapy (powtarzanie imienia Boga),
dhjany (medytacji) lub bhadżanu (śpiewanie pieśni do boskich postaci)?
Wszystko to są jedynie pobożne działania. Prawdziwa sadhana polega na
rezygnacji z abhawy (braków, wad) i anatmabhawy (poczucia, że nie jest
się boską jaźnią). Doczesne działania należy wykonywać z uczuciem
nieprzywiązania. Skupiaj się na kszetradżni (znawcy pola), a nie na
kszetrze (polu). To znaczy - powinieneś poniechać ziemskich uczuć i
rozwinąć boskie uczucia. Porzuć drogę prawritti (doczesności) i podążaj
drogą niwritti (duchowości). Oto prawdziwa sadhana. Działania doczesne
to: patrzenie, słuchanie, myślenie oraz przywiązywanie się do osób i
przedmiotów. Powinieneś wykroczyć ponad to wszystko. Jest to cechą
niwritti. Powinieneś dokładać starań, aby pojąć istotę niwritti. Co jest
źródłem niwritti? Mówiłem to naszym studentom wiele razy. Aham pochodzi
z atmana. Aham znaczy 'ja'. Jest to pierwsze imię Boga. Każdy człowiek
wypowiada tę zgłoskę 'ja' w swoich ziemskich działaniach. To właśnie z
tego 'aham' rodzi się umysł. Z umysłu rodzi się mowa. Stąd też aham jest
synem atmana, umysł wnukiem, a mowa prawnukiem atmana. Wszystkie one
należą do tej samej rodziny atmana. Mają tylko jedną cechę, a jest nią
sat-czit-ananda (istnienie, świadomość, błogość). Wszystkie trzy: aham,
umysł i mowa są obdarzone sat-czit-anandą. W rzeczy samej
sat-czit-ananda przenika wszystko. Sarwata panipadam tat sarwatokszi
siromukham, sarwata srutimaloke sarwamawrutja tisztati - On przenika
cały wszechświat rękami, stopami, oczami, głową, ustami i uszami, które
przenikają wszystko. Gdziekolwiek spojrzysz, znajdziesz ten pierwiastek
sat-czit-anandy. Jest to cecha Boga. Jeśli mówisz, że Bóg nie ma cech,
skąd pochodzi ta sat-czit-ananda?
Podobnie jak ogień ma trzy cechy, mianowicie czerwoność, moc spalania i
gorąco, Bóg także posiada trzy cechy - sat, czit i anandę. Sat jest tym,
co zawsze istnieje. Jest stałe, niezmienne, czyste i bezinteresowne.
Taki jest pierwiastek sat. Czit oznacza świadomość lub przytomność. Skąd
pochodzi ananda? Jest ona połączeniem sat i czit. Właśnie dlatego każdy
dąży do szczęścia, od urodzenia do śmierci. Studenci są szczęśliwi,
kiedy zdadzą egzaminy. Chcą osiągnąć wyższy poziom. Ale osiągnąwszy
wyższe stopnie naukowe, nie są szczęśliwi - bo chcą zdobyć dobrą pracę.
Ale nawet mając dobrą pracę, nie są szczęśliwi. Skaczą całe życie od
jednego pragnienia do drugiego. Ich pragnieniom nie ma końca. Ponieważ
żywią niekończące się pragnienia, nie są w stanie osiągnąć wiecznego
szczęścia.
Na drodze duchowej konieczne są wiara i miłość
Szczęście ziemskie jest chwilowe. Dążenie do takiego szczęścia nie jest
ludzką cechą.
Ma kuru dhana dżana jauwana garwam,
Harathi nimeszath kalah sarwam.
Nie pysznij się swoim majątkiem, potomstwem i młodością -
fala czasu może je zniszczyć w jednej chwili.
Wszystkie one zmieniają się i giną w krótkim czasie. Ale wy uważacie je
za trwałe i marnujecie życie w pogoni za nimi. Wszystko to jest po
prostu jak sen. Pałacu i budynków pałacowych, które widzisz we śnie, nie
ma, kiedy się budzisz. Tego, co widzisz na jawie, nie ma w twoim śnie.
Jest to sen nocny, a jawa jest snem dziennym. Są to w zasadzie dwa sny,
jednak jesteś obecny w nich obu. Zatem jesteś wszechobecny. Wieczny
pierwiastek znajduje się w tobie, nie poza tobą. Szczęście, jakie dają
ci doczesne przedmioty i osoby, nie jest trwałe. Wszystkie one są jak
przepływające po niebie chmury. Człowiek jednak uważa je za trwałe i
wkłada wiele trudu w to, by je posiąść.
Aby zrozumieć prawdę, musisz wejść na drogę duchowości. Tych, którzy
wchodzą na drogę duchową i wykonują liczne praktyki duchowe, są tysiące.
Jak wielu jednak doświadcza błogości? Wykonują przez szereg lat praktyki
duchowe i starzeją się. Ostatecznie opuszczają swą ziemską powłokę, nic
nie osiągnąwszy. Jaki jest tego powód? Przyczyną jest to, że nie mają
mocnej wiary. Co więcej, nie mają w swym sercu miłości. Wielokrotnie
mówiłem wam, że drabinę duchowości podtrzymują dwie główne zasady.
Zasada miłości podtrzymuje ją u podstawy, a zasada wiary - od góry.
Dopiero kiedy masz zarówno miłość, jak i wiarę, możesz wspiąć się po
drabinie duchowości i osiągnąć cel swojego życia. Dzisiaj niektórzy
ludzie mają miłość, ale nie mają wiary, inni zaś mają wiarę, ale brak im
miłości. Sama wiara nie wystarczy - miłość jest również bardzo istotna.
Wiara i miłość są blisko ze sobą powiązane.
Serca wielu sadhaków (poszukiwaczy duchowych) są dziś pełne negatywnych
myśli. Jak więc mogą osiągnąć pozytywne wyniki? Przede wszystkim powinni
pozbyć się negatywnych myśli.
Pustą głowę można napełnić czymkolwiek,
ale czy można wlać cokolwiek do takiej głowy, która jest już pełna?
Jak można ją napełnić świętymi uczuciami, jeśli najpierw się jej nie opróżni?
Każdy musi odejść z tego świata któregoś dnia. Ciało ludzkie nie jest
trwałe. Nawet owoce naszych czynów są tymczasowe, jak przepływające
chmury. Po co masz zadawać sobie tak dużo trudu dla tych krótkotrwałych
owoców? Ludzie nie czynią wysiłków, aby dotrzeć do Boga, który jest
prawdziwy i wieczny. Wkładają dużo energii w edukację - dla bhukti
(czyli ziemskich dóbr), a nie dla mukti (wyzwolenia). Co może dać nam to
doczesne wykształcenie? Może nam dać tylko ziemskie, doczesne zyski,
władzę i stanowisko. Tymczasem są jedynie dwie rzeczy, o które
powinieneś dbać w życiu. Jedną z nich jest prawda, a drugą - dobra
reputacja.
Asztiram dżiwanam loke,
Asztiram jauwanam dhanam,
Asztiram dara putradi,
Satjam kirti dwajam sztiram.
Życie na świecie nie jest trwałe.
Podobnie - młodość i majątek nie są trwałe.
Żona i dzieci także nie są trwałe.
Jedynie prawda i dobre imię są trwałe.
Uświadom sobie jedność w różnorodności
Powinniście zdobyć dobre imię. Jak tego dokonać? Jest to możliwe tylko
przez podążanie drogą prawdy. Nie można zyskać dobrego imienia w inny
sposób. Prawda jest źródłem dobrej reputacji człowieka. W istocie,
prawda jest Bogiem. Jest ona wszechprzenikająca. Prawda jest sednem
naszego życia i źródłem naszego istnienia. Dlatego właśnie nasza
starożytna kultura uczy: Satjam brujat, prijam brujat, na brujat
satjam aprijam - mów prawdę, mów przyjemnie, nie mów przykrej prawdy.
Satjam wada, dharmam czara - mów prawdę, żyj w sposób prawy.
Powinieneś uczynić prawdę i prawość podstawami swego życia. Jeśli chcesz
zdobyć dobre imię w tym fizycznym świecie, twoje czyny także powinny być
dobre. Świat będzie cię szanować, dopóki masz majątek, złoto i inne
doczesne dobra. Za co właściwie szanują cię ludzie? W złudzeniu myślisz,
że szanują ciebie. Nie, nie. Nie szanują ciebie - szanują twoje
bogactwo, wysokie stanowisko, władzę i możliwości intelektualne.
Powinieneś zdobyć poważanie swoim dobrym charakterem. Jedynie charakter
przynosi dobrą reputację. Powinieneś mieć charakter zarówno
indywidualny, jak i narodowy, ale przede wszystkim musisz wypracować
charakter indywidualny. Jak można mieć charakter narodowy bez charakteru
jednostkowego? Jeśli masz charakter narodowy, zostaniesz zapamiętany w
dziejach jako dobra osoba.
Jakie jest prawdziwe znaczenie historii? Historia to czyjeś dzieje
(ang.: his story), na przykład dzieje awatarów takich jak Rama i
Kriszna. Nie możesz napisać swojej opowieści i nazywać tego historią.
Właściwie byłoby to obrazą dla historii. Opowieść o Bogu jest prawdziwą
historią. To, co opisuje boskie cechy awatarów oraz ustanowione przez
nich wzorce, jest prawdziwą historią. Nie powinieneś pozostać zwykłym
śmiertelnikiem. Powinieneś stać się nieśmiertelny zdobywając sobie
miejsce w historii. Nie powinieneś pragnąć doczesnych zysków, które są
tymczasowe, jak przepływające chmury. Czyż na tym świecie nie ma wielu
bogatych i bardzo wykształconych intelektualistów? Ci tak zwani
intelektualiści widzą jedynie różnorodność w jedności. Świat potrzebuje
prawych ludzi, którzy widzą jedność w różnorodności, a nie
pseudointelektualistów, którzy dzielą jedność na różnorodność. Tylko ci,
którzy widzą jedność w różnorodności, zajmują wysokie miejsce w
historii. Dlatego rozwijaj zasadę jedności w różnorodności. Imiona i
postaci mogą być różne, ale pierwiastek boskości jest we wszystkich
jeden i ten sam. Tym pierwiastkiem boskości jest prawda. Jak dochodzimy
do tej prawdy? Nie można się jej nauczyć od jakiegoś nauczyciela czy z
jakiejś książki. Nie można jej kupić na rynku, ani nie może ci jej
podarować przyjaciel. Musisz ją osiągnąć własnym, praktycznym życiem. W
każdej chwili twego życia prawda musi być twoim celem. Oto prawdziwe
człowieczeństwo. Właściwym przedmiotem nauk ludzkości jest człowiek.
Człowieczeństwo polega na jedności myśli, słów i czynów (trikarana
śuddhi). Jednak jak wielu ludzi to praktykuje? Jak wielu jest w stanie
doświadczać błogości? Rok po roku prowadzą duchowe praktyki. Wykonują
parajanę (obrzędowe czytanie) wielu świętych pism, jak Ramajana,
Bhagawata i Mahabharata. Jaki jednak mają z tego pożytek? Zapytaj siebie
z ręką na sercu. Wówczas będziesz mógł dowiedzieć się prawdy. Czy
zrobiłeś choćby mały postęp duchowy? Jaki jest pożytek z prowadzenia
takiego życia, choćby najdłuższego? Twoje serce jest twoim świadkiem.
Zatem, jaki jest pożytek z tych wszystkich praktyk duchowych, z
uczestniczenia w zgromadzeniach, studiowania świętych pism i odprawiania
modlitw i nabożeństw? Wszystkie te starania są jak pieczone ziarna,
które zdmuchuje poryw wiatru. To nie jest to, do czego masz dążyć. Jeśli
uczynisz prawdziwy postęp duchowy, twoje serce to potwierdzi. To jest
twój cel.
Chrońcie satję i dharmę
Studenci! Wasze działania stały się sztuczne. Cokolwiek robicie, róbcie
to całym sercem. Sztuczność jest na zewnątrz, a serce jest w środku.
Dlatego idźcie za swym sercem. Podążanie za innymi jest bezcelowe.
Munde munde mathir bhinnah - opinie są zmienne - u każdego inne. Tyle
opinii, ile głów. Nawet czyny i ich skutki różnią się - u każdego są
inne. Wobec tego, dlaczego naśladujesz innych? Idź za nakazami własnego
serca. Naśladownictwo jest ludzkie, a stwarzanie jest boskie. Stwarzanie
wypływa z twojego serca. Jeśli będziesz szedł za swoim sercem, wszystkie
twoje wątpliwości zostaną rozproszone. Będziecie szli naprzód drogą
duchową i pomimo wielu przeszkód ostatecznie uświadomicie sobie prawdę.
Właśnie to nazywa się satja smriti (pamiętanie o prawdzie). Zanurzcie
się w wibracjach prawdy. Wibracje te są wszędzie, ale nie jesteście w
stanie ich zobaczyć. Nie możecie zaprzeczyć ich istnieniu tylko dlatego,
że ich nie widzicie. Wszędzie wokół was jest powietrze, jednak wasze
oczy go nie widzą. Czy możemy zaprzeczyć, że ono istnieje? Podobnie
boskie wibracje są w was, z wami, nad wami, pod wami i wokół was.
Musicie czynić wysiłki, aby zrozumieć ten boski pierwiastek atmy.
Wiele osób prowadzi praktyki duchowe, słucha na spotkaniach opowieści
szlachetnych dusz, nic jednak nie zachowują w swoich sercach. Tak jak
wydychamy powietrze, pomijamy wszystko to, co usłyszeliśmy. Powinniście
wchłaniać wszystko, co boskie, a odrzucać to, co ziemskie. Ludzie
wykonują dziś praktyki duchowe, ale nie uzyskują z nich prawdziwej
anandy. Przyczyną tego jest ich ziemskie przywiązanie. Dobra doczesne są
tymczasowe. W końcu musisz zostawić wszystkie swoje ziemskie dobra.
Jedyną prawdą jest to, co zawsze pozostaje z tobą, w tobie, wokół ciebie
i co cię ochrania. To święta droga, którą powinieneś iść. Bezcelowe jest
mechaniczne śpiewanie 'Rama, Rama'. Powtarzasz to tylko ustami - nie
wychodzi to z serca. Nawet magnetofon czy gramofon potrafi powtarzać
boskie imię bez końca. Jaką korzyść z tego odnosi?
Wielu ludzi mówi o wolnej woli, wolnej woli, wolnej woli. Nikt poza
Bogiem nie ma wolnej woli. Możesz mówić, że masz wolną wolę, ale
faktycznie to jej nie masz. Powinieneś używać siły woli, aby połączyć
swe serce z Bogiem - nie fizyczne serce, ale to duchowe. Zawsze
powinieneś kontemplować Boga, równie naturalnie jak wdychasz i wydychasz
powietrze. Wdychanie i wydychanie powietrza trwa, kiedy śpisz,
pracujesz, a nawet kiedy kłócisz się z innymi. Jest to naturalna
czynność, której nic nie powstrzymuje. Podobnie powinieneś ciągle
kontemplować boskość, w każdej postaci, bez względu na to, co robisz.
Staraj się iść tą drogą, która jest prawdziwa i wieczna.
Studenci! Tym, co musicie dziś rozwijać, jest satja i dharma (prawda i
prawość). Dla ochrony tego świata nie potrzeba żadnych szczególnych
wysiłków. W rzeczy samej, nie może go ochronić żadna osoba. Ten świat
jest chroniony wyłącznie przez satję i dharmę. Tym, co musicie chronić,
to satja i dharma. Jeśli będziecie chronili satję i dharmę, one z kolei
będą chronić świat. Właściwie powinniście uważać satję i dharmę za
prawdziwy oddech swojego życia. Dharmajewa hatho hanthi, dharmo
rakszati rakszitah - jeśli niszczysz dharmę, będziesz zniszczony przez
dharmę. Jeśli będziesz dharmę chronił, będziesz chroniony przez dharmę.
Dzisiaj jednak ludzie nie wiedzą, co to jest satja i dharma.
Trikalabadhjam satjam - prawda pozostaje niezmienna w trzech okresach
czasu - w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Prawda się nie
zmienia. To, co od czasu do czasu się zmienia, to jedynie nidżam
(ziemska prawda). Rano - joga (duchowość), w ciągu dnia - bhoga
(pobłażanie sobie), a w nocy roga (choroba). Taką naturę ma ziemska
prawda. Nie jest to żadna prawda.
Uwolnij się od pożądania, gniewu i chciwości
Ramajana jest opowieścią o bitwie pomiędzy Ramą i Rawaną. Rawana miał
tylko jedną wadę - była to kama (pożądanie) i ona wywołała jego
zniszczenie. Podobnie bitwa, jaką opisuje Mahabharata, została stoczona
z powodu lobhy (chciwości) Durjodhany, która doprowadziła go do upadku.
W ten sam sposób Bhagawata opowiada o Hiranjakasipu, którego spotkała
zguba wskutek jego niegodziwej cechy - gniewu. Zatem Ramajana,
Mahabharata i Bhagawata mówią nam, że nawet jedna wada powoduje ogromną
destrukcję i prowadzi do ruiny. Co powiedzieć więc o losie współczesnego
człowieka, który ma wszystkie te trzy nikczemne cechy, a mianowicie
kamę, krodhę i lobhę (pożądanie, gniew i chciwość)? Te trzy wady są
głównymi przeszkodami na drodze wiodącej do Boga. Są to właściwie, jak
głosi Gita, trzy główne bramy, prowadzące do piekła. Ten, kto ma te
okropne cechy, musi zginąć. Dlatego powinieneś przede wszystkim czynić
wysiłki, aby uwolnić się od tych wad. Dopiero wówczas twoje życie stanie
się wartościowe, a ty zyskasz dobre imię. Inaczej czeka cię hańba. Owoc
figi z wierzchu może wyglądać pięknie, ale kiedy się go otworzy, można
zobaczyć, że jest pełen owadów. Podobnie dzisiejszy człowiek błyszczy
zewnętrznie i zachowuje się tak, jakby był szczęśliwy. Ale jest to tylko
gra, jak w kinie. Nie jest to prawdziwe szczęście. Prawdziwym szczęściem
jest to, które płynie z serca. Ono jest rzeczywistym spełnieniem i
błogością. Jest twoim prawdziwym majątkiem.
Kto jest najbiedniejszym człowiekiem na świecie? Ten, kto ma wiele
pragnień jest najuboższym człowiekiem na świecie. Kto jest najbogatszy
na świecie? Ten, kto jest najbardziej zadowolony. Spokój może zdobyć
tylko ten, kto jest zadowolony. Ale kto dziś jest zadowolony? Nikt, tak
naprawdę. Ludzie mają trisznę (pragnienie), ale nie trupti
(zadowolenie). Ich pragnienia rosną z każdą chwilą. Człowiek powinien
zostawić trisznę, a pójść za Kriszną. Gdy idzie za Kriszną, może
osiągnąć wszystko. Podobnie będziesz wolny od wszelkich trudności, jeśli
podążysz za Ramą. Dlatego śpiewaj imię Pana i wypełniaj Jego polecenia.
W jakim stopniu jednak wypełniasz nakazy Pana? Rama dał wzór
posłuszeństwa ojcu. Jak wielu ludzi idzie dziś jednak za nakazami swoich
rodziców? Rama był ucieleśnieniem prawdy. Lecz dziś ludzie idą za
nieprawdą. Wykonują raz w roku Satjanarajana wratę, natomiast przez
resztę roku trzymają się asatji (nieprawdy). To źle. Sarwada sarwa
kaleszu sarwatra hari czintanam - wszędzie, zawsze i w każdej sytuacji
rozmyślaj o Bogu. Ludzie nie podejmują nawet małego wysiłku, aby iść za
prawdą. Za każdym razem, gdy otworzą usta, wypływa z nich nieprawda.
Nawet nie próbują poznać, czym jest prawda.
Człowiek jest ucieleśnieniem sat-czit-anandy
Studenci! Nigdy nie rezygnujcie z prawdy, w żadnych okolicznościach.
Podtrzymujcie ją, nawet z narażeniem życia. Satja jest w tobie, z tobą,
wokół ciebie i zawsze będzie cię ochraniać, tak jak powieki ochraniają
oczy. Hariśczandra zasłużył sobie na tytuł Satja Hariśczandry nieugięcie
trzymając się prawdy. Jakże wiele cierpień musiał przejść i jak wiele
trudności znosić! Zmuszony został nawet do sprzedania żony i syna.
Stracił swoje królestwo i stał się dozorcą krematorium. Wszystko to nie
wytrąciło go z równowagi i pozostał nieporuszony. Twardo trzymał się
prawdy. Ostatecznie sam Bóg pojawił się przed nim i przywrócił mu
wszystko, co stracił. Poza tym obdarzył go tytułem Satja Hariśczandra.
Wedy mówią: Śrunwantu wiśwe amrutasja putra - o dzieci
nieśmiertelności, słuchajcie! Człowiek musi zdobyć sobie tytuł
amrutaputry (syna nieśmiertelności). Jesteś amrutaputrą, a nie
anrutaputrą (synem kłamstwa). Rodzisz się do prawdy, a nie dla
nieprawdy. Bóg jest ucieleśnieniem prawdy, a wszyscy są Jego potomstwem.
Tak jak bańki wodne pochodzą z wody, wszyscy ludzie powstają z oceanu
sat-czit-anandy. Każdy powinien zrozumieć tę prawdę. Jesteś człowiekiem
tylko z wyglądu, zasadniczo jesteś ucieleśnieniem sat-czit-anandy. W
jakim będziesz błogostanie, jeśli takie uczucia mocno zakorzenią się w
twoim sercu! Uczucia nie mogą być sztuczne. Powinny być to naturalne
uczucia twojego serca. Powinieneś mieć mocne przekonanie: "Jestem
ucieleśnieniem sat-czit-anandy. Ciało, umysł i intelekt mogą zginąć, ale
ja jestem nieśmiertelnym i wiecznym pierwiastkiem jedności, czyli atmą".
Kiedy rozwiniesz w sobie tak mocne uczucia, urzeczywistnisz Boga.
Jednak dzisiaj ludzie nie mają wiary w takie uczucia. Jak więc mogą
osiągnąć realizację Boga? Dlatego miej wiarę w siebie i wiarę w Boga.
Jeśli masz i to, i to, wówczas możesz mieć wszystko. Bądź nieustraszony.
Nie bój się niczego. Dlaczego masz się obawiać, kiedy prawda jest z
tobą? Prawda nie obawia się niczego. Dlatego właśnie Wedy głoszą
Satjam wada - mów prawdę; satjamewa dżajate -jedynie prawda
zwycięża. Jedynie podążając drogą miłości możesz dotrzeć do pierwiastka
prawdy. Wszystkie moje mowy zaczynają się od prawdy i miłości i kończą
się również nimi. Mogę mówić na jakiś inny temat, albo nic nie mówić,
ale o satji i premie mówię zawsze. Nie ma takiego dyskursu, w którym nie
poruszyłbym tych dwóch tematów. Jest tak dlatego, że satja i prema są
prawdziwym życiem każdej osoby. Są one jak wdech i wydech w naszym
oddechu. Tak jak człowiek nie może żyć bez wdechu i wydechu, nie może
też żyć bez satji i premy. Satja symbolizuje czynność wdychania, 'so', a
prema oznacza czynność wydychania, 'ham'. Satja i prema łączą się,
tworząc nieśmiertelną mantrę So'ham, która podtrzymuje nasze życie.
Spraw, by Bóg był mieszkańcem twego serca
Studenci! Rozwijajcie w sobie prawdę i miłość, już w tym młodym wieku.
Trzymajcie się satji i idźcie drogą prawości. Ale ludzie wypaczają satję
i premę z powodu swego samolubstwa i interesowności. Satja Hariśczandra
potrafił z powodzeniem podtrzymać prawdę, ponieważ środowisko w tamtych
czasach było bardzo czyste. Nic nie mogło go odwieść od drogi prawdy.
Jednak zły wpływ czasów kali jest taki, że nawet gdyby Hariśczandra
przyszedł dzisiaj, ludzie zmusiliby go do mówienia nieprawdy. Wielu
ludzi czyni mocne postanowienie, że będzie mówiło prawdę, ale kiedy
przychodzi do czynu, mówią tylko nieprawdę. Jest to spowodowane wpływem
kalijugi. Nie powinniście stać się ofiarą tego wpływu kalijugi. Niech
wasza prawda sprawi, że ananda przepełni wam serca. Nawet jeśli nie
prowadzicie żadnej duchowej praktyki, nie ma to znaczenia - wystarczy,
jeśli rozwijacie prawdę i miłość. Tam, gdzie jest prawda, prawość,
miłość i pokój, nie ma miejsca dla przemocy. Ahimsa przejawi się w pełni
chwały w osobach obdarzonych satją, dharmą, śanti i premą. Wskutek braku
tych wartości, przemoc atakuje dziś świat. Gdziekolwiek spojrzeć, tam
jest przemoc - czy to w domu, czy poza domem, na bazarze w autobusie czy
w samolocie.
Życie jest dziś pełne lęków, a człowiek zagubił się w labiryncie świata.
Całą atmosfera jest przeniknięta strachem. Człowiek jest pełen lęku,
nawet gdy jest w swoim domu i nigdzie nie wychodzi. Gdzie jest takie
miejsce, gdzie nie doznaje się leku? W pobliżu Boga. Kiedy czujesz, że
Bóg jest w tobie, nie ma miejsca na strach. Dlatego przede wszystkim
uczyń Boga mieszkańcem swego serca. Człowiek jest obdarzony hridają
(sercem) po to aby mógł mieszkać w nim Bóg i żeby nie było w nim miejsca
na przyziemne myśli. Bóg zamieszkuje twoje serce. Nie dość na tym. Bóg
zaręczył swoim słowem: Mad bhakta jatra gajanti tatra tisztami Narada
- Narado, przebywam tam, gdzie moi wielbiciele wyśpiewują moją chwałę.
Znajdziesz Go wszędzie, gdzie głoszona jest Jego chwała.
Studenci powinni znać dziedzictwo kulturalne Indii
Studenci! Zawsze i we wszelkich okolicznościach mówcie prawdę. Na
początku możecie doświadczać pewnych trudności. Ale mówienie prawdy jest
bardzo łatwe. Nie wymaga żadnego wysiłku. Jeśli jednak chcesz powiedzieć
nieprawdę, musisz dużo myśleć i planować. Jakże wiele wysiłku wymaga
mówienie nieprawdy! Dlaczego zadajesz sobie tyle kłopotu, żeby mówić
nieprawdę? Mów prawdę - nie wymaga to żadnego wysiłku. Mówienie prawdy
jest tak łatwe, jak zgniecenie płatków kwiatu. Jakże łatwo jest
opowiadać o rzeczach tak, jak one się mają! Jeśli ktoś cię zapyta, kto
jest tłumaczem, możecie od razu odpowiedzieć: Anil Kumar. Jeśli
natomiast nie chcesz wspominać imienia Kumara, musisz w swoją wypowiedź
włożyć dużo wysiłku. Po co zadajesz sobie tyle trudu? Dlaczego nie
mówisz prawdy i nie opisujesz rzeczy tak, jak je widzisz? Czy
potrzebujesz lustra, żeby spojrzeć na własną bransoletkę? Możesz ją
zobaczyć bezpośrednio. Ale twoje oczy nie widzą twojej jaźni. Aby ją
zobaczyć potrzebujesz trzeciego oka. To trzecie oko jest okiem miłości.
Możesz zobaczyć wszystko trzema oczami: prawdy, prawości i miłości.
Praktyka jogi obejmuje trzy czynności - purakę (wdychanie), kumbhakę
(zatrzymanie) i reczakę (wydychanie). Prana (pierwiastek życia) płynie w
ciele trzema subtelnymi kanałami nerwowymi: idą, pingalą i suszumną. Ida
jest prawym kanałem nerwowym, pingala lewym, a suszumna środkowym. Kiedy
Mira śpiewała pieśń Dalore mana Ganga Jamuna tir... - O umyśle! idź
nad brzeg Gangi i Jamuny, w istocie odnosiła się do idy i pingali. Ganga
i Jamuna są w rzeczywistości w tobie. Nie potrzebujesz żadnego biletu
ani pojazdu, żeby udać się na ich brzeg. Bardzo łatwo się tam udać.
Wszystko, czego potrzeba, to skupić się na bhrumadhji (miejscu pomiędzy
brwiami). Wówczas staniesz się wolny od wszelkich myśli. To właśnie tam
jest trzecie oko, jednak jeśli spróbujesz rozkroić sobie czoło na
środku, nie zobaczysz go. Ujrzysz tylko krew wypływającą z czoła.
Trzeciego oka nie znajdziesz na płaszczyźnie fizycznej. Jest ono na
planie subtelnym.
Boga nazywa się Trinetra (Ten z trzema oczami). Dlaczego? Otóż każdy
człowiek ma dwoje oczu, którymi może widzieć przeszłość i
teraźniejszość, ale nie może zobaczyć przyszłości. Jedynie Bóg jest tym,
który widzi również przyszłość. Nasza starożytna kultura indyjska
obfituje w takie głębsze znaczenia. Jakże święta, doskonała, wzniosła,
szlachetna i żywa jest nasza indyjska kultura! Studenci powinni ją
poznać. Niestety, nie wiedzą, czym jest kultura. Eliot wykonał wiele
badań nad kulturą i ostatecznie oznajmił: "Kultura jest sposobem życia".
Co znaczy sposób życia? Jest to droga, prowadząca nas do celu życia.
Jest naszym boskim i świętym dziedzictwem. Dlaczego Bharatijowie, mający
taką bogatą spuściznę kulturalną, schodzą na manowce? Od dzisiaj
dokładajcie wysiłków, aby wspierać swoje kulturalne dziedzictwo. Można
to zrobić tylko poprzez miłość.
Bhagawan zakończył swój dyskurs bhadżanem Prema mudita manase kaho.
Tłum. Grzegorz Leończuk
red. Bogusław Posmyk
Źródło: Sanathana Sarathi, listopad 2011
(isdk)
Notka redakcyjna:
Niniejszy dyskurs nie występuje w serii Sathya Sai Speaks; został opublikowany w Sanathana Sarathi, November 2011.
