STRONA GŁÓWNA | SATHYA SAI BABA | NAUKI | ORGANIZACJA | PUBLIKACJE | AKTUALNOŚCI | MYŚL DNIA | GALERIA | JEDZIEMY DO SAI | KONTAKT Z NAMI | MULTIMEDIA | DYSKURSY MP3 | LINKI | MAPA SERWISU | SKLEP

 

 

 

 

 

 

 





::Praktyki duchowe

***   modlitwa    recytacja imienia Boga    śpiew    medytacja    bezinteresowna praca    dociekanie wewnętrzne    miłość    ograniczanie pragnień    styl życia   


::Miłość

Sai Baba przyznaje miłości pierwsze miejsce w skali ważności wszelkich praktyk duchowych. Wszystkie one dążą bowiem do rozbudzenia w człowieku miłości do Boga, a w konsekwencji także i do świata. Kiedy miłość osiąga swą pełnię, człowiekowi nie pozostaje już nic, co mógłby osiągnąć. "Miłość w działaniu przejawia się jako prawość, miłość w myślach i słowach - jako prawda, miłość w uczuciach - jako pokój, miłość w sercu - jako niekrzywdzenie. Miłość to Bóg i Bóg jest miłością". Miłość jest najwyższą wiedzą i absolutnym spełnieniem. Dlatego Sai Baba zachęca: "Rozpocznij dzień miłością, wypełnij dzień miłością, zakończ dzień miłością. Oto droga do Boga".

Choć miłość taka winna płynąć do wszystkich istot, Sai czyni wyraźną różnicę między miłością do Boga a rozmaitymi rodzajami miłości, jakie znamy z codziennego życia. Stwierdza bowiem, że miłość rodziców do dzieci, dzieci do rodziców, męża do żony, żony do męża, miłość między rodzeństwem, przyjaciółmi, rodakami czy nawet człowiekiem a zwierzęciem jest zmienna w czasie. Zawsze skażona jest samolubstwem. Innymi słowy, kochamy dlatego, że - czy jesteśmy tego świadomi, czy też nie - mamy w tym jakiś interes. Wszystkie te interesowne rodzaje miłości Sathya Sai uważa za podrzędne względem miłości absolutnej, bezinteresownej, która może stać się taką jedynie wówczas, kiedy jej obiektem staje się Bóg. Miłość do Boga, który sam jest miłością, nie może być letnia. Musi być płomieniem. Nie może być targiem lub układem. Musi być spontaniczna i bezinteresowna.

Sai Baba mówi, że nasza miłość do Boga winna być jak miłość niemowlęcia do matki: czysta, nieskażona, bezwarunkowa, prosta i bezpośrednia. Niemowlę nie poszukuje powodu, dla którego miałoby kochać matkę. Nie rozumuje, lecz zdaje się na naturalny impuls serca. Podobna naturalność i spontaniczność powinna także charakteryzować miłość człowieka do Boga. "Aby odzyskać nieskończoną, uniwersalną świadomość, musicie pozbyć się żałosnego, ciasnego więzienia osobowości. Ekstatyczna miłość do Boga (bhakti) to nie płacz i tęsknota za nim, ani też żaden negatywny stan emocjonalny. To dostrzeganie Boga we wszystkim dookoła. Tylko serce osiąga ten cel. Idźcie za sercem. Czyste serce poszukuje poza intelektem, działa z boskiej inspiracji".

Pełnia miłości do Boga przejawia się całkowitym oddaniem się jego woli i przewodnictwu. Człowiek staje się wówczas instrumentem działania Boga. "Celem ścieżki oddania jest urzeczywistnienie Boga w ludzkim sercu. Pozwólcie, aby napełnił on swoim światłem i mocą każdą cząstkę waszego istnienia, a wówczas wasze serca zaleje powódź boskiej miłości do wszystkich istot tego świata. Wasze oczy będą wszędzie postrzegały Boga. Wasze ręce będą pracowały dla dobra innych i staniecie się prawdziwymi ucieleśnieniami Boga. Wypełni was niewyrażalny błogostan - uczucie nieskończonej boskiej ekstazy. Na tym etapie zaciera się różnica pomiędzy Bogiem a wielbicielem. Wielbiciel, dzięki nieprzerwanemu myśleniu o Bogu i całkowitemu oddaniu, sam staje się Bogiem. Jeśli będziecie nieustannie myśleli o Bogu, staniecie się jego wiernym odbiciem. Doświadczycie wówczas nieśmiertelnej radości i boskiego spokoju".

Copyright © 2001-2024 Stowarzyszenie Sathya Sai