::O nauczycielach i uczniach
* * *
Nauczyciele muszą praktykować głoszone przez siebie idee. Bądź dobry, postrzegaj dobro, niech twoja mowa wyraża dobro. Praktyka mówi głośniej niż nauczyciel. Uczniowie są bardzo inteligentni. Obserwują zachowania i postępowanie nauczyciela. Będą szanować go i naśladować, jeśli przekonają się, że jego myśli, słowa i czyny są zgodne. Kiedyś nauczyciela nazywano "aczarją", czyli tym, kto wprowadza w życie to, czego naucza. Słowo aczarja utraciło obecnie swe pierwotne, prawdziwe znaczenie, ponieważ nauczyciele nie nauczają na podstawie własnego doświadczenia, lecz na podstawie wiedzy książkowej. Oto dlaczego nie osiągają pożądanych rezultatów.
"Sai Ram" 24/1999, s. 23
<* * *
Nowocześni nauczyciele znakomicie wykładają z wysokości swej katedry, zaś starożytni aczarjowie znakomicie stosowali swoje nauki. Jak więc uczniowie mogą postępować według rad nauczycieli, skoro nie stosują się oni do tego, czego uczą? Jeśli krowa pasie się na polu, to czy cielak będzie się jej tylko przyglądał? Będzie robił to samo, co ona. Związek pomiędzy nauczycielem i uczniem powinien przypominać ten pomiędzy krową i cielakiem. Znaczy to, że nauczyciele powinni traktować uczniów jak swoje własne dzieci. Niestety, takiego związku trudno się doszukać. Zarówno nauczyciele jak i uczniowie skłonili się ku pieniądzowi. W wyniku tego uczniowie nie szanują swoich nauczycieli, a nauczyciele nie kochają swoich uczniów.
"Sai Ram" 26/1999, s. 49
* * *
Uczniowie! Moją wolą jest, abyście stali się doskonałymi przywódcami. Wykorzystajcie swą wiedzę, aby służyć biednym. Prowadźcie bezpłatne zajęcia dla biednych dzieci, dzielcie się z nimi swoimi podręcznikami. Tylko wtedy rozwinie się poczucie braterstwa ludzi i ojcostwa Boga.
"Sai Ram" 26/1999, s. 53
* * *
Uczniowie! Służcie społeczeństwu ze wszystkich sił. To oczywiste, że musicie starać się o pracę i zarabiać na życie. Ale nie zamieniajcie się w skąpców. Cieszcie się tym, co otrzymacie. Aleksander Wielki podbił wiele królestw i zagrabił wiele dóbr. Kiedy nadszedł jego koniec, zdał sobie sprawę, że nie może zabrać ze sobą nawet jednego grosika. Prosił swych ministrów, aby podczas ostatniej podróży trzymali jego obie dłonie w górze, tak aby ludzie zrozumieli, że nawet potężny władca Aleksander odchodzi z tego świata z pustymi rękami. Każdy musi odejść z pustymi rękami. Nawet milioner odżywia się jedzeniem, ale nie może zjeść złota. Tak więc niech zadowolą was artykuły pierwszej potrzeby: jedzenie, ubranie, schronienie. Właściwie wykonujcie swoją pracę, a w wolnym czasie podejmujcie służbę bliźnim. Rozwińcie w sobie wiarę w Boga. Nie mając wiary w Boga, nie będziecie bać się grzechu, a wówczas staniecie się demonami. Dlatego bójcie się grzechu i miłujcie Boga - tak wyposażeni odniesiecie sukces we wszystkich swoich przedsięwzięciach. Każde pozytywne działanie uważajcie za bożą pracę.
"Sai Ram" 26/1999, s. 53
* * *
Nauczyciele muszą wyważyć proporcje między wolnością a dyscypliną w życiu ucznia. Powinni oni uświadamiać uczniom, że ich zachowanie wpływa na opinię o ich rodzicach, a także o szkole, w której się uczą.
"Sai Ram" 35/2002, s. 26
* * *
Dobra rada nauczyciela może zaowocować przemianą charakteru ucznia.
"Sai Ram" 35/2002, s. 26
* * *
Nauczyciel powinien czynić dobro , a na przykładzie własnego życia - tego samego nauczać swych uczniów.
"Sai Ram" 35/2002, s. 27
* * *
Między uczniami i nauczycielami powstaje więź czystej miłości. Uczeń może zdobyć serce każdego nauczyciela, a nauczyciel może zaskarbić sobie miłość każdego ucznia. Jeśli jednak chcecie, by was kochano, musicie najpierw sami pokochać. Ale nade wszystko musicie żyć w prawdzie.
"Sai Ram" 35/2002, s. 28-29
* * *
Nauczyciele, jeśli chcecie cieszyć się zaufaniem uczniów, musicie darzyć ich miłością, ale jednocześnie zwracać im uwagę na popełniane błędy i wskazywać właściwą drogę. Tylko wówczas zrozumieją swoje błędy. Dla dobra ojczyzny powinniście z miłością kształtować charaktery swych uczniów, aby w społeczeństwie było jak najwięcej wspaniałych obywateli.
"Sai Ram" 35/2002, s. 29
|