|
::O edukacji
* * *
Jest wyższy cel edukacji: prowadzić życie wewnętrzne w oparciu o pięć wartości ludzkich, a mianowicie o prawdę, prawość, pokój, miłość i niestosowanie przemocy. Te wartości ludzkie zapewniają bezpieczne, autentyczne i sensowne życie.
(Dyskurs z 22.11.2007 r.)
* * *
Edukacja jest doczesna, natomiast Educare należy do innego świata. Educare to nie jest coś, co można zobaczyć gołym okiem. Ono leży w głębinach naszego serca. Musi być wydobyte przez świadomy wysiłek.
(Dyskurs z 1.01.2008 r.)
* * *
Doczesna edukacja ujawnia fragmenty istniejącej już wiedzy dotyczącej świata fizycznego. Edukacja duchowa natomiast wyjawia człowiekowi jego naturalną i nieodłączną boskość. Zarówno doczesne jak i duchowe nauki są niezbędne - bez nich ludzkie życie jest pozbawione wartości. Jednak we współczesnych systemach edukacyjnych nie ma miejsca na duchowość. Na pierwszym planie stoi edukacja doczesna. Ptak potrzebuje pary skrzydeł, aby szybować wysoko w przestworzach, wóz dwóch kół, aby toczyć się naprzód - podobnie też, do osiągnięcia celu życia potrzebne są dwa rodzaje wiedzy. Edukacja duchowa daje życie, a doczesna daje na życie. Człowiek zasłuży na szacunek i sympatię społeczeństwa tylko wtedy, gdy zaopatrzy się w obydwa rodzaje wiedzy. Co więcej, zazna uczucia satysfakcji. Edukacja doczesna koncentruje się na umyśle i jest przemijająca. Czytanie, pisanie, zarabianie na życie, zdobywanie popularności i sławy - oto przedmioty doczesnej edukacji, które czynią człowieka wielkim. Duchowa edukacja natomiast czyni go dobrym, opiera się na sercu, źródle świętych wartości i cech, takich jak współczucie, prawda, wyrozumiałość i miłość. Dzisiejsi rodzice oczekują, że ich dzieci uzyskają wyższe wykształcenie, zgromadzą wszelakie dobra i będą wielkie. Niewielu zaś pragnie, aby ich dzieci były dobre. Dobroć jest trwała, wielkość nietrwała.
"Sai Ram" 26/1999, s. 46
* * *
Współcześni uczniowie przemierzają świat w pogoni za doczesną edukacją, zupełnie nieświadomi, że źródło prawdziwej wiedzy - serce, jest w nich samych. Prawdziwa edukacja to ta, która z człowieka tworzy ideał. Pierwszymi nauczycielami są rodzice. Powinni oni wskazywać dzieciom drogę do dobroci. Człowiek nie może stać się dobry tylko dlatego, że posiada wyższe wykształcenie. Rezultatem doczesnej edukacji jest jedynie bogactwo i samolubstwo. Taka właśnie edukacja jest odpowiedzialna za upadek człowieka. Edukacja doczesna opiera się na informacji, duchowa natomiast na transformacji. Przez edukację opartą na informacji człowiek jest jak komputer, zaś przez edukację opartą na transformacji człowiek jest jak kompozytor [computer - composer ].
"Sai Ram" 26/1999, s. 47
* * *
Uczenie się nie służy doczesnym celom - służy wyższym ideałom, ma prowadzić do szczęścia oraz wykształcenia w sobie umiejętności dzielenia się nim z innymi. Wszyscy - bogaci, starsi, pedagodzy i uczniowie - powinni zjednoczyć swe siły i wspólnie zabiegać o postęp w dziedzinie edukacji. (...) Na co się zda całe wykształcenie, jeśli człowiek nie potrafi oczyścić się ze swoich złych cech? Doczesna edukacja prowadzi jedynie na bezdroża próżnych wywodów, nie zaś do prawdziwej mądrości. Nie pomoże uciec z objęć śmierci, dlatego zdobądź wiedzę, która przywiedzie cię do nieśmiertelności.
"Sai Ram" 26/1999, s. 51
* * *
Wykształcenie jest mylnie pojmowane jako uczoność - to nieporozumienie; wykształcenie musi otwierać drzwi umysłu. Wiele osób uważa samą naukę za wielkie osiągnięcie, lecz sama nauka nie jest tak potężna, jak się wydaje. Ona tylko sprawia wrażenie, że przy jej pomocy mogłyby być rozwiązane wszystkie problemy. Natomiast gdy brakuje charakteru, nauka może prowadzić do katastrofy. Jest wielu niezwykle inteligentnych przestępców. Podobnie jak inteligencja, również i nauka może być niewłaściwie użyta i wykorzystana do destrukcyjnych celów. (...) Studia nie służą tylko zdobywaniu wiedzy naukowej. Studia powinny wychowywać ludzi w duchu bezinteresownego służenia innym i kształtować system wartości i charakter uczniów, tak aby umieli podejmować właściwe decyzje. Celem studiów i edukacji powinno być uświadomienie uczniom, że jednostka stanowi część całości społeczeństwa i że istnieje między nimi ścisła zależność.
"Sai Ram" 29/2000, s. 44-45
* * *
Dzisiejszy system wychowawczy jest przeszkodą na drodze do postępu społecznego. Zdaje się, że uczy studentów, jak żyć, aby nie zabrudzić sobie rąk. Proces kształcenia nie bierze pod uwagę cech charakteru człowieka. To nie jest słuszne ani właściwe. Wykształcenie powinno otwierać serca, budzić inteligencję, pomagać w rozwijaniu zdolności i przygotowywać do podjęcia ciężkiej, nie tylko umysłowej, ale też fizycznej pracy. Cóż warte jest wykształcenie, jeśli nie rodzi ono otwartego serca, inteligencji i nie rozwija zdolności człowieka? Gandhi powiedział kiedyś: "Wiedza bez charakteru to potężne zło". Dzisiaj nie brakuje wiedzy, ale jest ona rzadko powiązana z charakterem.
"Sai Ram" 29/2000, s. 45
* * *
Edukacja powinna prowadzić do nabycia umiejętności rozróżniania.
"Sai Ram" 34/2001, s. 30
* * *
Wykształcenie nie powinno służyć zdobywaniu dóbr materialnych, ale przede wszystkim nabyciu dobrych cech charakteru.
"Sai Ram" 34/2001, s. 31
* * *
W potocznym rozumieniu edukacja znaczy nabywanie wiedzy o faktach w świecie zewnętrznym. Ale słowo Educare dotyczy wydobywania na zewnątrz wiedzy wewnętrznej. Edukacja uczy, jak przeżyć; Educare zaś - jak żyć. Edukacja służy egzystencji, a Educare - osiągnięciu ostatecznego celu życia.
"Sai Ram" 35/2002, s. 23
* * *
Dobra edukacja wymaga właściwego nauczania. Efektem właściwego nauczania jest transformacja ucznia.
"Sai Ram" 35/2002, s. 26
* * *
Za coraz gorsze zachowanie dzieci odpowiedzialne są obecne systemy nauczania.
"Sai Ram" 35/2002, s. 36
|
