|
* * *
Filozofia wedanty głosi, że każda istota jest przejawem Boga. W uproszczeniu oznacza to, że Bóg jako świadomość - szczególnie elementarna świadomość istnienia - zamieszkuje wszelkie poziomy przejawienia, od tzw. materii nieożywionej przez świat roślin, organizmów żywych oraz, oczywiście, człowieka. Na pewnym etapie rozwoju, na skutek zbytniego zaangażowania w świat materialny, świadomość nierozdzielnego "jestem, który jestem" nabiera błędnego przekonania o swoim osobnym bycie, stając się świadomością indywidualną określaną jako duch lub dusza. Choć jej poczucie oddzielenia od Boga jest w istocie iluzoryczne, zidywidualizowana dusza podejmuje duchową podróż, która ma ją doprowadzić z powrotem do Boga (zob. reinkarnacja). W tej podróży wielu kolejnych żywotów świadomość ewoluuje, coraz bardziej pozbywając się iluzji oddzielenia od Boga. Kiedy iluzja oddzielenia zostaje ostatecznie zniesiona, człowiek łączy się z Bogiem, osiągając stan zbawienia, oświecenia, samorealizacji, nirwany itd.
W szerokim znaczeniu, każdy człowiek jest zatem awatarem, czyli "zstąpieniem światłości" lub "żywym obrazem Boga". Wszystkie mitologie i religie świata wspominają jednak o szczególnych (czasami nawet quasi-ludzkich) postaciach, które dla danej kultury czy epoki stają się ucieleśnieniami boskiego światła zesłanymi między ludzi, aby prowadzić ich ku Najwyższemu. W tradycji Indii owe czyste lub pełne przejawy Boga nazywane są purna-awatarami i takim właśnie awatarem jest Sathya Sai Baba.
Sai Baba stwierdza, iż jest obecny w sercu każdej istoty. "Jestem przy tobie, w tobie i wokół ciebie przez cały czas - powtarza - tak więc nie ma nic, co mógłbyś zrobić, abym ja o tym nie wiedział". Niemniej postanowił pojawić się wśród nas w ludzkiej postaci, aby z nami jeść, rozmawiać, śpiewać, poruszać się i angażować się w ludzkie aktywności, ponieważ tylko w ten sposób ucieleśniony Bóg może zbliżyć się do ludzi. Awatar przyjmuje ludzką postać i zachowuje się jak człowiek, aby człowiek mógł poczuć swe pokrewieństwo z Bogiem.
"Gdybym zstąpił na ziemię w formie czterorękiego Pana Stworzenia (Narajany), zamknęlibyście mnie w cyrku i pobieralibyście opłaty od ludzi, którzy chcieliby mnie zobaczyć. Gdybym przyszedł jak zwykły człowiek, uznalibyście mnie za jednego z was i któż chciałby mnie słuchać? Dlatego przybrałem ludzką postać, ale przejawiam nadludzkie moce i mądrość".
Sathya Sai wymienia trzy zasadnicze różnice pomiędzy wcześniejszymi awatarami a Sai Babą. Po pierwsze, awatar Sai jest dostępny współcześnie. Można nie tylko czytać i kontemplować jego nauki, ale także zobaczyć go i doświadczyć osobiście. Okazja przyspieszenia swej powrotnej drogi do Boga, jaką obdarza nas jego fizyczna obecność, jest absolutnie niepowtarzalna. Po drugie, po raz pierwszy w historii, awatar objawił się ogółowi ludzkiemu, naucza i prowadzi miliony a nie, jak bywało dotychczas, jedynie wybraną grupę oddanych poszukiwaczy Boga (zob. ogłoszenie misji). Po trzecie, skala jego misji jest tak ogromna, że dla jej realizacji postanowił przyjąć trzy kolejne ciała, bezprecedensową potrójną awatarę. Obejmuje ona cielesne przejawienia jako Śirdi Sai Baba, Sathya Sai Baba oraz Prema Sai Baba. Każdy z nich będzie żył przez 96 lat, przyjmując narodziny w nowym ciele po ośmioletniej przerwie. W ten sposób okres przebywania awatara na Ziemi będzie wystarczający, aby mógł on prowadzić kilkanaście kolejnych ludzkich pokoleń.
Sathya Sai Baba mówi, że Śirdi Sai Baba położył podwaliny pod świecką integrację wyznawców różnych religii (szczególnie islamu i hinduizmu), przynosząc ludzkości przesłanie, że obowiązkiem człowieka jest praca. Misją obecnego awatara jest uświadomienie ludziom, że ten sam Bóg zamieszkuje wszystkie serca, niezależnie od wyznania, rasy, czy poglądów danej osoby. Z kolei Prema Sai, trzeci awatar, będzie rozszerzał orędzie, że nie tylko Bóg zamieszkuje w każdym, ale w istocie każdy człowiek jest boski. Każdy z trzech kolejnych awatarów realizuje swoją misję najmocniej pod odpowiednim nagłówkiem potrójnego orędzia pracy, wielbienia Boga oraz mądrości.
|
