|
::Człowiek
Najważniejszym zadaniem człowieka
jest sprawić, by strumień boskiej miłości
płynął do drugiego człowieka i całej ludzkości.
Człowiek nie rodzi się, by tylko żyć dla siebie.
Jedynie przez oddanie swego życia społeczeństwu,
nobilituje się i osiąga prawdziwe spełnienie.
Bóg posyła go, by mógł wprowadzać w życie,
uosabiać i rozpowszechniać boskie przesłanie.
Jaki pożytek z narodzin, jeśli zamiast służyć społeczeństwu,
człowiek pozostaje bezczynny jak głaz? |
Człowiek jest największym skarbem spośród wszystkich istnień żyjących w
nieskończonym kosmosie. Jest najwyższym stworzeniem Boga. Ludzkie życie jest najważniejsze, najbardziej wartościowe i wzniosłe. Człowiek jest istotą szlachetną i tym różni się od innych stworzeń, że Bóg obdarzył go mądrością i współczującym sercem. Życie ludzkie stanowi nieocenioną wartość. Urodzić się w ludzkiej postaci to największe szczęście, gdyż tylko człowiek może świadomie dążyć do Boga i osiągnąć pełnię wiedzy i miłości.
Chociaż Bóg żyje wewnątrz każdej istoty ludzkiej, człowiek sądzi, że przebywa On w jakimś szczególnym miejscu i poszukuje Go na zewnątrz. Postępuje tak, jak gdyby szukał własnej jaźni poza sobą. Mając Boga w sobie, szuka Go na zewnątrz.
Człowiek sam w sobie jest i zawsze pozostanie boskim obrazem i podobieństwem, i takie jest jego przeznaczenie. Ciało ludzkie jest najpiękniejszą świątynią Boga, gdyż Bóg to życie, które podtrzymuje to ciało. Boska energia, która przenika cały kosmos, zawarta jest w każdej komórce ludzkiego ciała.
W dzisiejszych czasach człowiek, chociaż ma na sobie "kostium" istoty ludzkiej, nie postępuje zgodnie z rolą, do jakiej zobowiązuje go ten kostium. Istota ludzka predestynowana jest do życia w poczuciu wiary w siebie i do postępowania nie naruszającego ludzkiej godności.
Każdy człowiek powinien stać się świadomy obowiązków, jakie nakłada na niego człowieczeństwo i w swoim życiu kierować się wartościami ludzkimi: prawdą, prawością, spokojem, miłością i zasadą niekrzywdzenia. Jego myśli, słowa i czyny powinny wyrażać boską miłość, tolerancję i współczucie, aby stał się on godnym swojego człowieczeństwa i zasłużył na miano prawdziwego człowieka. Człowiek ma
obowiązek uświadamiać sobie swoją wartość i dążyć do rozpoznania swojej
wewnętrznej boskości.
Dążenie do stanu jedności z Bogiem stanowi cel ludzkiego życia i jest
największym szczęściem.
|
