MYŚL DNIA

Tak jak ludzie wyciskają sok z włóknistej trzciny cukrowej i piją samą słodycz, jak pszczoła wysysa miód z kwiatu nie dbając o jego kształt i barwę, jak ćma leci ku jasności płomienia nie bacząc na wysoką temperaturę i nieuchronną katastrofę tak też poszukiwacz duchowy (sadhaka) winien łaknąć słodyczy czułości i współczucia, którą przesycona jest Ramajana, i nie zwracać uwagi na inne sprawy. Kiedy jemy owoc, odrzucamy skórkę, nasiona i części włókniste. To, że owoce mają te składniki, tkwi w samej naturze przyrody! Nikt nie je tych składników, chociaż za nie zapłacił! Podobnie, w tym owocu Ramy zwanym Ramajaną, opowieści o demonach, ograch i im podobnych (rakszasach) tworzą skorupę; nikczemne czyny tych złych ludzi są twardymi, niestrawnymi nasionami. Opisy dotyczące spraw tego świata i rozmaitych zdarzeń są niezbyt smaczną substancją włóknistą i stanowią osłonę soczystej strawy. - "Rama Katha Rasa Wahini", rozdz. 1.

-BABA